2021: Τι από τα δύο θα συμβεί;

του Απόστολου Κοτσάμπαση

Πρώτα αλλάζεις άποψη για το πώς βλέπεις τα πράγματα, αντιλαμβανόμενος ότι υπάρχει μια διαφορετική οπτική η οποία ποτέ πριν δεν σου παρουσιάστηκε. Είναι μια διαδικασία η οποία απαιτεί αντισυμβατική σκέψη και αρκετό χρόνο. Σε μια κοινωνία όπου κυριαρχούν ακόμη τα κλισέ της Μεταπολίτευσης, στην Ελλάδα του σήμερα, αυτό ισοδυναμεί με επαναστατική διαδικασία. Σε μια κατάσταση ακινησίας δεκαετιών και αναπαραγωγής νεκρών ιδεολογημάτων, αυτό ισούται με ριζοσπαστική στάση. Η αντισυμβατική σκέψη στην περίπτωση της χώρας μας ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με την αποδοχή του αυτονόητου και της κανονικότητας των χωρών της Δύσης.Υπάρχουν όμως ενδείξεις ότι κάτι αλλάζει. Πλησιάζει το πλήρωμα του χρόνου. Η αντισυμβατική σκέψη βρίσκεται ήδη μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι. Ο σπόρος της αμφισβήτησης των «δογμάτων» έχει ήδη φυτευτεί. Όμως το αν «ανθίσει» και αναδειχθεί σε κυρίαρχη τάση θα εξαρτηθεί από παραμέτρους οι οποίες δεν ελέγχονται ούτε μπορούν να προβλεφθούν με ακρίβεια. Απέναντι στην αντισυμβατική αλλαγή βρίσκεται το μέτωπο της ακινησίας. Υπάρχουν δύο πιθανές κατευθύνσεις. Σε πρόσφατη έρευνα κοινής γνώμης, της διαΝΕΟσις, καταγράφηκε για πρώτη φορά στην ιστορία των μετρήσεων αυτών ότι πλέον 6 στους 10 Έλληνες πιστεύουν πως «χρειαζόμαστε μικρότερο δημόσιο τομέα», ενώ το ίδιο ποσοστό πιστεύει πως «το κράτος επεμβαίνει υπερβολικά και δεν επιτρέπει στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας να δημιουργήσει πλούτο και θέσεις εργασίας».

Στην εντυπωσιακή αυτή μεταστροφή στις απόψεις μεγάλου ποσοστού πολιτών για το μέγεθος του κράτους συνέβαλε καταλυτικά το γεγονός της εξωπραγματικής αύξησης στη φορολογία και στις εισφορές τα τελευταία δύο χρόνια. Μεταφραζόμενο σε απλά ελληνικά: το κράτος απομυζά τον ιδιωτικό τομέα για να συντηρεί και να πληρώνει το πελατειακό σύστημά του. Η δυσαρέσκεια από την πίεση αυτή τροφοδοτεί την ολοένα αυξανόμενη τάση υπέρ ενός νέου μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης, στο οποίο το κράτος θα έχει μόνο ρυθμιστικό ρόλο. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Η κοινωνία, προκειμένου να αποφύγει να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν για τη χρεοκοπία, επιλέγει δημαγωγούς και λαϊκιστές ως εκπροσώπους της. Ο καθηγητής στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι, Γιώργος Δερτιλής, προειδοποιεί χαρακτηριστικά: «Δίχως κριτική σκέψη, ημιμαθείς και ανόητοι αποτελούν ένα τεράστιο, συμπαγές κοινωνικό σώμα. Αυτό το πλήθος είναι η μεγαλύτερη δεξαμενή εκλογέων. Αν προσθέσουμε τους αναπόφευκτους βλάκες, αυτό είναι το εκλογικό σώμα που επιβραβεύει τους δημαγωγούς. Η δικτατορία των αμαθών πλησιάζει». Στη σημερινή εποχή των post-truth politics, η αντισυμβατική πρώτη τάση συγκρούεται με την επίσης αντισυμβατική-«αντισυστημική» δεύτερη. Είναι οι δύο ασυμβατότητες της Ελλάδας. Δύο κόσμοι μαζί και χώρια. Το 2021, 200 χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση, υπάρχουν καλές πιθανότητες να ξεκινήσει η νέα. Δεν θα ανακοινωθεί από τα social media. Ούτε θα μεταδοθεί ζωντανά από την τηλεόραση. Η αντισυμβατική επανάσταση θα μας τοποθετήσει στη θέση του οδηγού.

 

Popular
Recent
About Men