Tο πάρτι μασκέ του Truman Capote που έμεινε στην ιστορία.

Στις 28 Νοεμβρίου του 1966 ο Truman Capote υποδέχτηκε τους φίλους του στο ballroom του ξενοδοχείου Plaza της Νέας Υόρκης, ντυμένους στα λευκά και τα μαύρα. «Ένα μικρό μασκέ κάλεσμα προς τιμήν της Kay Graham και όλων των φίλων μου», έγραφε η πρόσκληση. Από εκείνο το βράδυ και ύστερα, προσπάθησαν πολλοί να αντιγράψουν τη μαγική συνταγή του Capote και να αναπαραγάγουν το πιο θρυλικό πάρτι μασκέ που έχει να θυμάται η Νέα Υόρκη μέχρι σήμερα. Όμως κανείς δεν το κατάφερε. Ποτέ ξανά δεν συνέβη να συνυπάρξει στο ίδιο δωμάτιο κάποιος σαν τον Andy Warhol με κάποια σαν την Babe Paley. Ποτέ ξανά κάποιος σαν τον Frank Sinatra δεν χόρεψε με κάποια σαν την ποιήτρια Marianne Moore και κάποια σαν τη Mia Farrow δεν πέρασε απαρατήρητη πίσω από τη λευκή μάσκα της σε σχήμα πεταλούδας. Στις 10 το βράδυ εκείνης της Δευτέρας, αμέσως μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών, Ευρωπαίοι αριστοκράτες στάθηκαν δίπλα σε λογοτέχνες και γαλαζοαίματοι έτειναν το ποτήρι της σαμπάνιας τους σε σταρ του Hollywood και του Broadway. Εκπρόσωποι της εργατικής τάξης –πολύτιμοι φίλοι που έκανε ο Capote κατά τη διάρκεια ερευνών για τα μυθιστορήματά του– απόλαυσαν τα live ακούσματα του Peter Duchin δίπλα στον Harry Belafonte και στον Ralph Ellison, οι οποίοι αστειευόμενοι σχολίαζαν ότι εκπροσωπούν το «black» σε μια… black & white βραδιά. Λίγο μετά το πάρτι, ο Capote θα σχολιάσει στον Andy Warhol ότι για τον ίδιο αποτελεί μορφή τέχνης οτιδήποτε χρειάζεται προσπάθεια, είτε αυτό είναι μυθιστόρημα είτε είναι ένα πάρτι. Πράγματι, αυτό που συνέβη εκείνο το βράδυ θύμιζε περισσότερο καλλιτεχνική πράξη, παρά πάρτι.

Behind the scenes…

Ιούνιος του 1966. Μόλις έχει κυκλοφορήσει το μυθιστόρημα του Truman Capote «In Cold Blood» και ο ίδιος βρίσκεται στο απόγειό του ως συγγραφέας. Στον απόηχο της επιτυχίας του αποφασίζει να κάνει ένα μεγάλο πάρτι. Ένα πάρτι σωστά σκηνοθετημένο, με λίστα καλεσμένων μελετημένη περισσότερο και από τους χαρακτήρες που περίτεχνα έπλαθε για τα μυθιστορήματά του. Ένα πάρτι που θα μείνει στην ιστορία. Ως θέμα του ορίζει το άσπρο-μαύρο, με έμπνευση από την ταινία «My Fair Lady» και συγκεκριμένα την εμβληματική σκηνή στο Άσκοτ, στην οποία οι γυναίκες είναι ντυμένες με ασπρόμαυρα φορέματα. Όσο για τον τόπο, δεν υπάρχει πιο εστέτ επιλογή από το ballroom του ξενοδοχείου Plaza στη Νέα Υόρκη.

Όμως ένα τόσο μεγάλο πάρτι χωρίς guest of honor θα μπορούσε να θεωρηθεί εγωκεντρικό ή και αλαζονικό. Παραμερίζοντας τις περιζήτητες ενζενί της υψηλής κοινωνίας, τους «κύκνους», όπως τις χαρακτήριζε ο ίδιος, επιλέγει ως τιμώμενο πρόσωπο την εκδότρια της εφημερίδας Washington Post, Katharine Graham. «Το καλοκαίρι του 1966 με πήρε ο Truman τηλέφωνο και μου είπε: “Χρειάζεσαι λίγη χαρά! Θα σου κάνω ένα πάρτι!”. Κατάλαβα ότι θέλει να κάνει σε κάθε περίπτωση ένα πάρτι και ότι για κάποιον λόγο θα είμαι κι εγώ μέρος αυτού», θα πει λίγα χρόνια μετά.

Από αυτή τη στιγμή και μετά, ένα χοντρό τετράδιο με ασπρόμαυρο εξώφυλλο γίνεται το αγαπημένο αξεσουάρ του Capote. Το φέρει παντού μαζί του, περνάει ένα ολόκληρο καλοκαίρι με το τετράδιο ανά χείρας, σβήνοντας και γράφοντας καλεσμένους. Με τη φαντασία του βλέπει εικόνες, ακούει φωνές, συναντά βλέμματα, οσφρίζεται αρώματα, αφουγκράζεται ενέργειες και συνθέτει αργά και σταθερά το παζλ των καλεσμένων του. Ένα παζλ του οποίου θέλουν όλοι να αποτελέσουν κομμάτι, αλλά η χωρητικότητα του Plaza τον περιορίζει στα 480 άτομα.

Στα τέλη του Οκτωβρίου μοιράζονται οι προσκλήσεις, στις οποίες οι οδηγίες είναι σαφείς: το dresscode ορίζει black tie και μαύρη μάσκα για τους άνδρες και λευκό ή μαύρο φόρεμα και λευκή μάσκα για τις γυναίκες. Η ιδέα πίσω από τις μάσκες ήταν να δημιουργηθεί ένα μυστήριο γύρω από την ταυτότητα των καλεσμένων και μέσα σ’ αυτό να αισθάνονται όλοι πιο ελεύθεροι. Στα τραπέζια του ballroom στρώνονται κόκκινα τραπεζομάντιλα και πάνω τους τοποθετούνται χρυσά κηροπήγια – ήταν η νότα χρώματος που κρίθηκε ότι χρειάζεται το total black & white σκηνικό. Το μενού περιορίζεται σε comfort food: scrambled eggs, λουκάνικα, spaghetti και κεφτέδες θα βγουν στην αίθουσα τα μεσάνυχτα ακριβώς, προκειμένου να δώσουν δυνάμεις στους καλεσμένους. Οι 450 φιάλες σαμπάνιας Taittinger που πρόκειται να ανοιχτούν θα παίξουν κι εκείνες τον ρόλο τους ώστε η βραδιά να είναι μεγάλη, λαμπερή και αξέχαστη για όλους. Ακόμη και γι’ αυτούς που δεν κατάφεραν να λάβουν την πολυπόθητη πρόσκληση και θα παρακολουθήσουν τα γεγονότα του πάρτι μέσα από φωτογραφίες την επόμενη μέρα. Θα είναι πράγματι «a night to remember…».

Της Κέλλυς Σταυροπούλου.

Photos: GettyImages/ Ideal Image