του sir Taki Theodoracopulos

Νέα Υόρκη- Μια εβδομάδα μετά το «καραμαζοφικό» μου hangover, η υγιεινή ζωή κυριαρχεί, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον. Ξυπνάω νωρίς και πριν το πρωινό πηγαίνω για ένα τριαντάλεπτο περπάτημα στο πάρκο που εκτείνεται σε δύο τετράγωνα. Μετά το περπάτημα, κάνω δυο σετ των 20 push-ups σε ένα παγκάκι του πάρκου, ρίχνω κάποιες κλωτσιές και μπουνιές έχοντας ως στόχους τα φύλλα των δέντρων και μετά διασχίζω τη Fifth Avenue κατευθυνόμενος δυτικά. (Το καράτε αποτελεί πλέον μια στάνταρ -3 νύχτες την εβδομάδα- περίσταση, καθώς παράτησα το judo που απαιτεί περισσότερο χρόνο και αρκετούς συμμετέχοντες). Έπειτα, αγοράζω εφημερίδες από ένα φιλικό Ινδό, παίρνω τον πρώτο καφέ της ημέρας από έναν ακόμη πιο φιλικό Έλληνα και επιστρέφω στο διαμέρισμά μου που βρίσκεται στην Park Avenue, ένα θαύμα της art deco από το 1928. Κάνω αστεία με τους τρεις ένστολους φύλακες που είναι από το Puerto Rico, τη Howard Beach και το Montenegro, όσον αφορά τη σεξουαλική τους ζωή και ακολουθεί ένα πλουσιοπάροχο πρωινό που έχει ετοιμάσει η Margarita, η γυναίκα από την Κολομβία που ήταν δίπλα μου για 40 χρόνια στη Νέα Υόρκη, μεγάλωσε τα δύο παιδιά μου και ακόμη δεν μπορεί να μιλήσει αγγλικά.

Ως αποτέλεσμα, έμεινα έκπληκτος την επόμενη ημέρα καθώς διέσχιζα την Park Avenue όταν ένας πολύ όμορφος νεαρός άνδρας με ρώτησε στα αγγλικά αν ήμουν ο «Taki». Στην πραγματικότητα περισσότερο από απλά έκπληκτος, καθώς φορούσα και μάσκα. Τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν το ίδιο ευχάριστος όσο όμορφος έδειχνε και αργότερα την ίδια εβδομάδα μου έστειλε ένα βιβλίο που αφορούσε το εσωτερικό σχολείο που φοιτούσε παλιότερα, το Groton. O Ted Leonhardt είναι ο δεύτερος συγγραφέας του βιβλίου που αφορά το σχολείο στο οποίο φοίτησε ο ίδιος και είναι ασκούμενος δικηγόρος. To Groton αποτελεί το αντίστοιχο Eton της Αμερικής και κάτι παραπάνω. Στο βιβλίο του ο Ted εξηγεί το πώς το δίκτυο γνωριμιών των φοιτησάντων από το Groton διαμόρφωσε τον προηγούμενο αιώνα τις ΗΠΑ αλλά και πώς οι σχέσεις μεταξύ αυτών των αποφοίτων διαμόρφωσε την αμερικανική πολιτική κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ο τίτλος του βιβλίου είναι «Divine Fire».

Η Αμερική με διαφορά ήταν το νούμερο 1 κατά τη διάρκεια του 20^ου αιώνα. Franklin Delano Roosevelt, Sumner Welles, Averell Harriman, Dean Acheson, John Hay Whitney, Kermit Roosevelt, William Bundy, Stewart και Joe Alsop, Douglas Dillon, και άλλοι WASPs (λευκοί Αμερικανοί Προτεστάντες) σαν αυτούς που έκαναν τη χώρα αυτό που τα αριστερά media και οι εκφυλισμένοι NY Times κάνουν τα πάντα για να αρνηθούν και να αναιρέσουν στο παρόν: Ένα χριστιανικό έθνος που έσωσε την Ευρώπη δις, ανοικοδόμησε τη Γηραιά Ήπειρο με τον καπιταλιστικό της πλούτο και κατέστρεψε το μαρξιστικό όνειρο για παγκόσμιο σοσιαλισμό. Αυτοί που σήμερα αναφέρονται ως οι ξεπερασμένοι WASPs, είναι εκείνοι που το πέτυχαν, ενώ οι αξεπέραστη κοινωνική αβρότητά τους έκρυβε τη σιδερένια τους θέληση.

Και μετά ήρθαν ο LBJ (Lyndon B. Johnson, 36ος πρόεδρος των ΗΠΑ), το Βιετνάμ, οι κοινωνικές αναταραχές, η υπερβολική μετανάστευση και ο κατακλυσμός. Όλα τα μεγάλα κράτη κάποτε «πέφτουν» και η Αμερική δεν αποτελεί εξαίρεση. Η Πέμπτη φάλαγγα των ΗΠΑ στόχευσε την οικογένεια και τη θρησκεία. Τα μονοπώλια της Silicon Valley στράφηκαν εναντίον αυτών των δύο θεσμών, όπως και το Hollywood και τα media. Μόλις ο Biden ξεμπερδέψει με το Ανώτατο Δικαστήριο και προσθέσει μερικά Δημοκρατικά «αστέρια» στη σημαία, η αναίρεση ολόκληρης της Αμερικής θα έχει ολοκληρωθεί.

Είμαι φοβερά παλιομοδίτης που αναπολώ μια ουτοπία που δεν υπήρξε ποτέ, μια Αμερική του Norman Rockwell; (ζωγράφος με θέματα της παραδοσιακής ζωής των ΗΠΑ). Αν πιστεύεις στα ψέματα των media, τότε σίγουρα είμαι. Αλλά έζησα στην εξιδανικευμένη αυτή χώρα πριν πολύ καιρό και αν δεν συμφωνείτε τότε σας προτείνω να διαβάσετε τις σημερινές εφημερίδες ή να δείτε αμερικανική τηλεόραση. Έζησα σε μια οικογένεια έχοντας και τους δυο μου γονείς και με μεγάλωσαν με τις παραδοσιακές αξίες και θρησκευτική ανατροφή. Υπερασπίζομαι τώρα έναν κόσμο που οι αντωνυμίες ήταν πολύ σημαντικές και λέξεις όπως μητέρα και πατέρας δεν αποφεύγονταν ακόμη και με κάθε κόστος. Πήγα σε τουαλέτες με τη σήμανση «άνδρες», κυνήγησα γυναίκες και ποτέ στη ζωή μου, εν γνώσει μου, δεν έδωσα ένα κακό κάλεσμα σε έγερση. Τα έμαθα όλα αυτά στο σπίτι και εσωτερικός σε ένα σχολείο λογικής WASP. Αυτό το γεγονός σήμερα με κάνει ένα ξεπερασμένο ηλίθιο και φανατισμένο. Ποτέ δεν ένιωσα τις ψυχικές συνέπειες της ανισότητας επειδή ήμουν προνομιούχος, αλλά ποτέ δεν ένιωσα κιόλας και φθόνο γι’ αυτούς που ήταν πιο προνομιούχοι από εμένα. Οι αποκαλούμενοι «ληστές-βαρόνοι» (πλούσιοι αμερικανοί του 19^ου αιώνα) που δημιούργησαν τον αμερικανικό πλούτο άφησαν μια κληρονομιά πίσω. Τα ιδρύματα των Ford, Rockefeller, και Carnegie έχουν δώσει δισεκατομμύρια και συνεχίζουν να το κάνουν, δυστυχώς ως επί το πλείστον σε αριστερούς. Μουσεία όπως τα Frick και Whitney, ιατρικές έρευνες και επιστημονικές ανακαλύψεις προήλθαν από τον πλούτο που κάποτε φτωχοί άνθρωποι δημιούργησαν.

Αλλά και πάλι, αυτό ανήκει στο παρελθόν. Σήμερα έχουμε την οικογένεια Sackler, την οποία ένα νέο βιβλίο, το Empire of Pain, ξεσκεπάζει τα εγκλήματά της. Στο παραπάνω βιβλίο, η μυστική ιστορία της οικογένειας αποκαλύπτεται με σχολαστικό τρόπο και δείχνει πόσο αγενείς και κοινωνικά αναίσθητοι είναι αυτοί οι απατεώνες.

Οι ιδιοκτήτες της εταιρείας που δημιούργησε το OxyContin και με παραλήπτες δεκάδων δισεκατομμυρίων, οι Sacklers, εξακολουθούν να προσπαθούν να χειραγωγήσουν τα media και το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Το ΟxyCotin σκότωσε περισσότερους Αμερικανούς απ’ ότι οι Ναζί και οι Ιάπωνες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, 500.000 και ανεβαίνει. Ωστόσο, οι Sacklers πλήρωσαν λιγότερα από 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε πρόστιμα, αν και έβαλαν στην τσέπη περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια. Δωροδόκησαν. Ένα στέλεχος του FDA βρέθηκε με μια προσοδοφόρα δουλειά ένα χρόνο αφότου ενέκρινε το θανατηφόρο αυτό φάρμακο. Ένας εισαγγελέας που εξέφρασε τις ανησυχίες του έγινε πολύ γρήγορα σύμβουλος στην εταιρεία. Όπως ο Μεξικανός ναρκέμπορος El Chapo, αλλά εδώ είναι η δυσκολία: Ο Μεξικανός σαπίζει στη φυλακή και τα χρήματά του χάθηκαν. Αλλά οι Sacklers βρίσκονται στο Gstaad και στη Florida και έχουν και όλα τα λεφτά τους. Πού είναι η απόδοση δικαιοσύνης από το νόμο RICO (Racketeer Influenced and Corrupt Organizations); Αυτή είναι η Αμερική για την οποία οι NY Times θα πρέπει να «διαδηλώνουν» εναντίον και όχι αυτή που το Groton και άλλα WASP σχολεία έκαναν σπουδαία πριν πολλά χρόνια.

Photo Credit: Courtesy of Norman Rockwell Museum Collection