της Μαριανίνας Πάτσα

Born on this day!

Και ο θεός έπλασε την Β. Β.

Η Brigitte Bardot δεν ήταν ποτέ ένα ασχημόπαπο που έγινε κύκνος. Όταν οι συμμαθήτριές της πάλευαν τα σπυράκια της εφηβείας, εκείνη στόλιζε ήδη με την ομορφιά της τα εξώφυλλα των περιοδικών.

Η Β. Β. γεννιέται στις 28 Σεπτεμβρίου του 1934. Μεγαλώνει σε αστική οικογένεια, με πολυτέλεια αλλά και αυστηρότητα. Σπουδάζει χορό στο Εθνικό Ωδείο του Παρισιού και η μητέρα της την ενθαρρύνει να ακολουθήσει καριέρα μοντέλου. Πριν κλείσει τα 15 της, εμφανίζεται στο εξώφυλλο του γαλλικού περιοδικού Elle. Εκεί την βλέπει ο 21χρονος Roger Vadim και την ερωτεύεται. Ο Vadim, που εργάζεται ως βοηθός του σκηνοθέτη Marc Allégret, προτείνει να χρησιμοποιήσουν την Bardot στην ταινία του. Εκείνος δέχεται και του αναθέτει να την εντοπίσει. Κι έτσι τελικά γνωρίζονται και ερωτεύονται.

Οι γονείς της δεν ενθουσιάζονται. Ο πατέρας της τον απειλεί με όπλο και η μητέρα της κάθε φορά που έρχεται στο σπίτι, του φέρεται λες και είναι κλέφτης, ελέγχοντας μη τυχόν και έχωσε στις τσέπες του τα ασημικά της. Τελικά, η Brigitte γίνεται18 και παντρεύονται.

Η Bardot βλέπει στο πρόσωπο του Vadim την επιτυχία. Έχει γνωριμίες και βρίσκεται στον σωστό χώρο. Εκείνος αναλαμβάνει καθήκοντα μάνατζερ και είναι αποφασισμένος να την κάνει σταρ. Το 1952 της εξασφαλίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Μανίνα, ο γυμνός θησαυρός». Φυσικά η καλλονή Bardot είναι ντυμένη με ένα σκανδαλιστικό μπικίνι. Τα επόμενα χρόνια παίζει σε σεξοκωμωδίες αλλά δεν καταφέρνει κάτι σπουδαίο. Μέχρι το 1956. Η ταινία «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», την μεταμορφώνει από γυναίκα σε σύμβολο του σεξ. Και στο πλατό της ταινίας, ερωτεύεται τον συμπρωταγωνιστή της, Ζαν Λουί Τρεντινιάν.

Κάνει δεσμό μαζί του. Όμως δεν κρατά πολύ. Ένα χρόνο μετά, ο νέος της εραστής είναι ο ηθοποιός Jacques Charrier. Λίγο αργότερα αποκτούν έναν γιο. Η Bardot δεν νιώθει καθόλου έτοιμη να γίνει μητέρα και αφήνει το παιδί στους γονείς της. Αυτό συμπληρώνει την εικόνα της «ανένταχτης» σε βαθμό που η συντηρητική γαλλική κοινωνία δεν το αντέχει. Εντάξει να κυκλοφορεί ημίγυμνη ή να φορά παντελόνια αντί για φουστάνια. Εντάξει να αλλάζει εραστές με ευκολία και να έχει σχέσεις εκτός γάμου. Αλλά το να εγκαταλείπει το παιδί της για να ζει ξέγνοιαστα; Ε, αυτό πάει πολύ!

Τη δεκαετία του ’60, δοκιμάζει την τύχη της στο τραγούδι, κυκλοφορώντας μια σειρά από δίσκους. Τη φωνή εμπιστεύεται και ο θρυλικός Serge Gainsbourg. Παράλληλα η B.B. ωριμάζει και την εμπιστεύονται κορυφαίοι σκηνοθέτες: Παίζει στην «Περιφρόνηση» του Godard, στο χιουμοριστικό φιλμ του Louis Malle «Viva Maria!» και το 1969 αφήνει το στίγμα της στην αισθηματική κομεντί «Les Femmes».

Οι άνδρες εξακολουθούν να την ποθούν και οι γυναίκες είτε να την μισούν, είτε να θέλουν να της μοιάσουν. Όμως η επιτυχία έχει και τα μελανά της σημεία. Δέχεται ανώνυμες απειλές. Μια γυναίκα προσπαθεί να την μαχαιρώσει στο δρόμο. Την κατακρίνουν πως πλουτίζει επειδή γδύνεται την ώρα που τα αγόρια της Γαλλίας σκοτώνονται στον πόλεμο εναντίον της Αλγερίας. Η τρομοκρατική ομάδα O. A. S. (που σχετίζεται με τον πόλεμο στην Αλγερία) της ζητά τεράστια ποσά για να μην ανατινάξει το σπίτι της. Η B.B. πιέζεται. Κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Όμως η απόπειρα αυτή σε συνδυασμό με την απειλή, την κάνουν να ξανακερδίσει την συμπάθεια του κόσμου. Τίποτα δεν απειλεί την Γαλλία. Και η Bardot είναι η Γαλλία.

Το1966 αλλάζει κεφάλαιο και παντρεύεται τον Γερμανό πολυεκατομμυριούχο Gunter Sachs, ο οποίος την κατακτά πετώντας ροδοπέταλα στο σπίτι της με το ελικόπτερό του. Ο γάμος τους κρατά μόλις τρία χρόνια. Η B.B. αποκτά δυσανεξία στην επιφανειακή της ζωή. Όλα για τα οποία πάσχισε -χρήμα δόξα, γνωριμίες -πλέον της φαίνονται μάταια. Το 1972 ανακοινώνει επισήμως ότι αποσύρεται από τη δημοσιότητα για να αφοσιωθεί στον φιλοζωικό ακτιβισμό. Ο τελευταίος σταθμός στην προσωπική της ζωής έρχεται το 1992, όταν παντρεύεται τον βιομήχανο Bernard d’ Ormale.

Το 1999 εκδίδει το βιβλίο της, Le Carré de Pluton, στο οποίο αναφέρεται με αρνητικούς χαρακτηρισμούς στους μουσουλμάνους της Γαλλίας.

Στα 80 και πλέον της χρόνια, υπερασπίζεται σθεναρά τις θέσεις της. «Πολεμώ για το ζώο που είμαι εγώ. Δεν ανήκω στο ανθρώπινο γένος. Δεν θέλω να ανήκω εκεί, νιώθω διαφορετική, σχεδόν αφύσικη» λέει και ξανακλείνεται στη φάρμα της στο Σεν Τροπέ, με την ελπίδα πως οι άνθρωποι θα τη θυμούνται όχι ως sex symbol αλλά ως μια γυναίκα η οποία ανέτρεψε τα ταμπού μιας ψευτο-συντηρητικής ανθρωπότητας.

Photo Credit: Getty Images