Η Romy Schneider, η Αυστριακή ηθοποιός με τη Γερμανική και Γαλλική υπηκοότητα, ξεκίνησε την καριέρα της στο είδος του Heimatfilme* αλλά η δεκαετία του ‘70 την βρήκε να πρωταγωνιστεί στα sets των πιο καταξιωμένων Γάλλων, Βρετανών και Ιταλών σκηνοθετών. Εκεί, έγινε το icon που ακόμα και σήμερα λατρεύουμε. Η Schneider αρχές του ‘60 μετακόμισε στη Γαλλία και πολύ γρήγορα τράβηξε το ενδιαφέρον του Orson Welles ο οποίος της έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο στην θρυλική μεταφορά της Δίκης του Κάφκα, στον κινηματογράφο. Όντας ήδη σε σχέση με τον Alain Delon, η Schneider γνωρίστηκε με τον Luchino Visconti με τον οποίο και συνεργάστηκε στο θέατρο και τον κινηματογράφο, “σφραγίζοντας” τον τίτλο της actrice extraordinaire.

Στα τέλη των 60s, η Schneider βρέθηκε πάλι στο ίδιο κινηματογραφικό πλατό με τον Alain Delon, -αφού είχαν χωρίσει- για τα γυρίσματα της ταινίας La Piscine και ξαναβρέθηκαν για τελευταία φορά για την ταινία The Assassination of Trotsky, το 1972.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘70, η Romy Schneider γνωρίστηκε με τον σκηνοθέτη, Claude Sautet με τον οποίο έκανε πέντε από τις πιο σημαντικές ταινίες τόσο της δικής της όσο και της δικής του καριέρας: Les choses de la vie, Max et les ferrailleurs, César et Rosalie, Une histoire simple, Mado. H Schneider είχε ήδη καθιερωθεί ως icon στη Γαλλία από την συνεργασία της με τον Sautet όταν έκανε το πολύ απαιτητικό Le Train του Γάλλου σκηνοθέτη, Pierre Granier-Deferre και τα films: Les innocents Aux Mains Sales και Le Vieux Fusil του Rod Steiger ενώ το L’important C’est d’aimer ήταν που της χάρισε το βραβείο Cesar.

Το 1981 αποσύρθηκε από τον κινηματογράφο για ν’ αντιμετωπίσει την προσωπική της τραγωδία, έχοντας αφήσει πίσω της κάποια από τα πιο σημαντικά films του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου αλλά και την εικόνα μιας πανέμορφης γυναίκας τόσο σε εμφάνιση όσο και σε ήθος. Η Romy λάμπει για πάντα.

*Heimatfilme: Γερμανόγλωσσο είδος κινηματογράφου που ήταν δημοφιλές στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη στις δεκαετίες του ‘40 και ‘50

Photos: Getty Images/Ideal Image