του sir Taki Theodoracopulos

Ήταν άραγε ο Σωκράτης αυτός που είπε ότι το χάος είναι η φυσική κατάσταση της ανθρωπότητας και η τυραννία το φάρμακό της; Στην πραγματικότητα ήταν ο Santayana (Ισπανός φιλόσοφος) που το κατάλαβε πολύ σωστά. Ο φίλος μου Christopher Mills μου έδωσε ένα σπουδαίο βιβλίο με τίτλο «The Wages of Destruction», του Adam Tooze, που αφορά στη διάλυση της οικονομίας των Ναζί. Νόμιζα ότι ήξερα τα πάντα όσον αφορά τη συγκεκριμένη περίοδο αλλά δεν είχα ποτέ σκεφτεί την παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα, αυτή που κέρδισε ουσιαστικά τον πόλεμο. Η περιορισμένη εδαφική επικράτεια και η έλλειψη φυσικών πόρων ήταν τα στοιχεία που οδήγησαν σε πόλεμο. Οι Γερμανοί λιμοκτονούσαν από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, και είχαν ανάγκη το καλαμπόκι της Ουκρανίας και τα κοιτάσματα πετρελαίου της Ρουμανίας με σκοπό να ταϊστούν και να ζεσταθούν. Όταν ανέβηκε στην εξουσία ο Χίτλερ, το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να συμφωνήσει. Τα υπόλοιπα τα γνωρίζετε. Έτσι δεν είναι;

Ωστόσο, παρακάτω θα σας παραθέσω μερικά γεγονότα που μου είχαν ξεφύγει, όπως και σε πολλούς από τους γοητευτικούς μας ιστορικούς: Η παγκόσμια ισορροπία ανάμεσα στην οικονομική και στρατιωτική υπεροχή ήταν από την πρώτη στιγμή ενάντια του Χίτλερ αλλά η σπουδαία και επιτυχημένη εκστρατεία στη Γαλλία «κουκούλωσε» τις αδυναμίες της Γερμανίας. Εκείνη την περίοδο η οικονομία της Γερμανίας ήταν αντίστοιχη με αυτή της Βρετανίας, των ΗΠΑ και της Γαλλίας. Αλλά η οικονομική υπεροχή της Γερμανίας ήταν ένας μύθος. Το ΑΕΠ της Βρετανικής και Γαλλικής αυτοκρατορίας ξεπερνούσε κατά 60% αυτό της Γερμανίας. Με σημερινά νούμερα -και διαβάστε το προσεκτικά- η οικονομία της Γερμανίας ήταν αντίστοιχη αυτής του Ιράν ή της Νοτίου Αφρικής. Δύο εικασίες γιατί οι ιστορικοί τείνουν να το παραβλέπουν αυτό. Απεικονίζει τη Βέρμαχτ σαν τον Δαυίδ και τους Συμμάχους σαν τον Γολιάθ. Δεδομένου του γεγονότος ότι τα εγκλήματα του Χίτλερ εναντίον Εβραίων, Πολωνών, ομοφυλόφιλων, τσιγγάνων και άλλων ήταν τόσο κραυγαλέα, γιατί να υπερβάλλουμε τις νίκες μας ενάντια σε έναν ανίσχυρο αντίπαλο;

Αυτό που μου φαίνεται εντυπωσιακό είναι το πώς ξαναγράφεται η ιστορία από τους λεγόμενους ειδικούς, το είδος που έκανε τον περισσότερο κόσμο να πιστεύει ότι ο Putin είχε τον Trump στο τσεπάκι του εξαιτίας κάποιων ντροπιαστικών κασετών και βοήθησε τον Donald να κερδίσει τον Λευκό Οίκο. Αμέτρητες αριστερές εφημερίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί στην Αμερική και το Ηνωμένο Βασίλειο το διέδιδαν για τρία ολόκληρα χρόνια. Στο τέλος αποδείχθηκε ότι το στρατόπεδο της Hillary Clinton είχε ασχοληθεί περισσότερο με τον Putin. Κανείς δεν απολογήθηκε και η κοινή γνώμη εξακολουθεί να διαβάζει και να πιστεύει ότι είδηση βγαίνει από τους NY Times και τον Guardian. Πώς είναι αυτό δυνατόν ρώτησα κάποιον πρόσφατα που θεωρώ αρκετά ενημερωμένο, και αυτός με ειρωνεύτηκε παραφράζοντας τον Mark Twain -ή μήπως ήταν ο H.L. Mencken;- λέγοντας ότι κανείς ποτέ δεν υποτιμά την ικανότητα του κοινού να πιστεύει τις αριστερές θεωρίες συνωμοσίας.

Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα σωρό «πουθενάδες» που «ακυρώνουν» ανθρώπους, θεατρικές παραστάσεις, βιβλία, καταστρέφοντας καριέρες κι εμείς δεν κάνουμε τίποτα γι’ αυτό. Οι εκδότες τρέμουν αυτούς τους «πουθενάδες», και μια αναπόδεικτη κατηγορία εναντίον ενός διακεκριμένου ιστορικού από μια γυναίκα, κατέστρεψε την καριέρα του Blake Bailey. Τα ψέματα και οι αναπόδεικτες κατηγορίες αποτελούν πλέον τον κανόνα, και αντί να αντιστέκονται σε τέτοια κραυγαλέα «σκουπίδια», οι άνθρωποι υποχωρούν σιωπηλοί. Και με τη σιωπή τους, βοηθούν και υποκινούν τις ψευδείς κατηγορίες και τα φρικτά ψέματα. Ήρθε η ώρα να αντεπιτεθούμε.

Έχετε υπόψιν σας, η Αμερική αποτελεί ένα μεγάλο ψέμα εδώ και αρκετό καιρό, ξεκινώντας με την άτυπη υπόσχεση στον Gorbachev ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί στα ρωσικά σύνορα. Ωστόσο, ο Putin τώρα είναι ο μπαμπούλας όσο οι κλόουν της Ε.Ε. και ο Biden παρουσιάζονται ως οι σκληροί τύποι, θυμίζοντας τον Mussolini σε στρατιωτική παρέλαση. Παρεμπιπτόντως, ξέρατε ότι οι Ουκρανοί ολιγάρχες είναι από τους πιο διεφθαρμένους και κάνουν μερικούς από τους Ρώσους ομολόγους τους να φαίνονται ειλικρινείς;

Δεν πειράζει. Είμαι πολύ στεναχωρημένος για τον θάνατο του καλού μου φίλου O’Rourke (Αμερικανός Δημοσιογράφος), ενός από τους καλύτερους ανθρώπους που ήξερα, εκείνου του οποίου το ηθικό θάρρος τον έκανε να με προειδοποιήσει για τη γυναίκα του κολλητού του φίλου που διέδιδε ένα τρομερό ψέμα για μένα, ότι ήμουν δηλαδή πληροφοριοδότης και είχα βασανίσει αριστερούς στην Ελλάδα (Αναρωτιέμαι ποιος το σκέφτηκε, εκτός κι αν το έκανε αυτή). Ο P.J. ήταν πάντα αισιόδοξος για την κατάσταση των πραγμάτων, ακόμη και για τη δικτατορία της «αφύπνισης» και την προπαγάνδα των τρανσέξουαλ, και την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε στο διαμέρισμά μου, μοιραστήκαμε και ήπιαμε ένα ολόκληρο μπουκάλι σκωτσέζικου ουίσκι – δύο πούρα για τον P.J. και δέκα τσιγάρα για μένα. Σε μια φράση στο σπουδαιότερο βιβλίο φυλακής όλων των εποχών έγραψε ότι «ο Taki είναι ο πιο αστείος Έλληνας μετά τον Αριστοφάνη, συν του ότι δεν έχει πεθάνει ακόμη και μπορείτε να γράψετε το όνομά του».

Κι ενώ το κυνήγι μαγισσών ενάντια στους αθώους συνεχίζεται όσο εμείς δεν κάνουμε τίποτα, μαντέψτε τι είχε πει ο σπουδαίος Thomas Mann (Γερμανός Νομπελίστας) για την Αμερική όσο ήταν στο Princeton το 1941: «Εάν έρθει ποτέ ο φασισμός στην Αμερική, θα έρθει στο όνομα της ελευθερίας». Όταν το πρωτοδιάβασα, έμεινα έκπληκτος. Πόσο οξυδερκής θα πρέπει να ήταν κάποιος πριν από τόσα χρόνια, ειδικά με τον φασισμό σχεδόν θριαμβευτή και την Αμερική ειρηνική και ουδέτερη; Μπράβο Tommy, το είδες να έρχεται. Ο σπουδαίος Γερμανός το προέβλεψε επειδή γνώριζε τη διαφορά μεταξύ ελευθερίας έκφρασης και ελευθερίας και το γεγονός ότι οι Αμερικανοί δεν το ήξεραν. Ελευθερία όπως αυτή του Snoop Dog να «ραπάρει» κατά τη διάρκεια του φετινού ημιχρόνου του Super Bowl, λέγοντας: «Όλοι εσείς οι μαύροι εκεί έξω, πάρτε τα όπλα που χρησιμοποιείτε για να πυροβολείτε ο ένας τον άλλον και ξεκινήστε να πυροβολείτε τους αστυνομικούς» (Απόσπασμα από τη NY Post, Τετάρτη, 16 Φεβρουαρίου). Αυτό ονομάζεται ελευθερία στην Αμερική, και οι Αμερικανοί είναι τώρα ελεύθεροι να καταστρέψουν τη χώρα, κι εμείς δεν θα κάναμε άσχημα να μιμηθούμε το παράδειγμά τους.