O διάλογος είναι λακωνικός. Steve McQueen: You play? (Παίζεις;) Faye Danaway: Try me. (Δοκίμασέ με.) Ο σκηνοθέτης Norman Jewson έχει αντιληφθεί ότι «τα πολλά λόγια είναι φτώχεια». Έτσι, η ταινία «Υπόθεση Τόμας Κράουν» «ντύνεται» με σιωπές και με τη θεσπέσια μουσική του Michel Legrand. Ο λόγος είναι απλός. Oι ιθύνοντες του Χόλιγουντ έχουν διαπιστώσει ότι η εικόνα του Steve McQueen είναι τόσο δυνατή, που δεν χρειάζεται περίτεχνες ατάκες. Ε, ναι. Ο πιο ακριβοπληρωμένος ηθοποιός της εποχής μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί πρωταγωνιστής του βωβού κινηματογράφου.

Η επίδραση που έχει η εικόνα του είναι διαπλανητική. Γενεές γενεών ανδρών θα τον μιμηθούν, τόσο στον τρόπο ενδύσεως όσο και στον τρόπο εκφράσεως. Όμως, ο Αμερικανός ηθοποιός έχει το μυαλό του αλλού. Τα αγωνιστικά αυτοκίνητα είναι το πάθος του από παιδί. Το 1970 επενδύει ό,τι έχει και δεν έχει για να γυρίσει μια ταινία για το θρυλικό Ράλι 24 ωρών του Le Mans. Το αρχικό σχέδιο είναι φιλόδοξο. Θα τρέξει ο ίδιος με μια Porsche 917 μαζί με τον πρωταθλητή της Φόρμουλα 1, τον Σκώτο Jackie Stewart.

Φευ! Δύο μήνες πριν από τα γυρίσματα, ένα άλλο ατύχημα, μηχανικό αυτή τη φορά, εμποδίζει τον παραγωγό και ηθοποιό να συμμετάσχει στην ταινία. Οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν μπορούν να πάρουν το ρίσκο ενός απροόπτου. Περίλυπος ο Steve McQueen, παρακολουθεί τον αγώνα από την εξέδρα.

Η εικόνα του με την ολόσωμη λευκή αγωνιστική στολή, με τις ρίγες στα χρώματα των ΗΠΑ, και το μαύρο κράνος στην πίστα του Le Mans θα εγγραφεί στο συλλογικό υποσυνείδητο, αλλά δεν θα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. «The king of cool», «ο βασιλιάς του cool», όπως αποκαλείται, θα εμπνεύσει και με αυτή του την εμφάνιση τον ανδρικό πληθυσμό της υφηλίου να τον μιμηθεί. Πολλοί επαγγελματίες πιλότοι θα εξομολογηθούν ότι ασχολήθηκαν με το αντικείμενο παρακολουθώντας την ταινία.