του Χρήστου Ζαμπούνη

Πανηγυρίζει, και δικαίως, το υπουργείο Πολιτισμού, για την εγγραφή των Μινωικών Ανακτορικών Κέντρων στον Κατάλογο Παγκοσμίου Κληρονομιάς, της UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization). Δεν χρειάζεται κανείς να είναι πολιτιστικός συντάκτης για να αντιληφθεί τα οφέλη για τα συγκεκριμένα μνημεία (τα Ανάκτορα της Κνωσού, της Φαιστού, της Ζάκρου, των Μαλίων, της Ζωμίνθου και της Κυδωνίας). Αρκεί να παρατηρήσει την προαγωγή του ποιοτικού Τουρισμού στους 1.223 τόπους σε 168 χώρες. Η χώρα μας, περιέργως πώς, δεν ευρίσκεται στις πρώτες θέσεις της παγκοσμίου κατατάξεως. Μόλις 20 μνημεία περιλαμβάνονται στον Κατάλογο, με προφανείς επιλογές, όπως η Ακρόπολις Αθηνών, οι αρχαιολογικοί χώροι των Δελφών, της Ολυμπίας, των Αιγών (Βεργίνας), της Δήλου, των Μυκηνών, το Άγιον Όρος, τα Μετέωρα, η Μεσαιωνική Πόλις της Ρόδου, η Χώρα Πάτμου με την Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και το Σπήλαιο της Αποκαλύψεως, μεταξύ άλλων. Πόσοι, όμως, άλλοι φάκελλοι σημαντικών τοποσήμων κακοφορμίζουν στα γραφεία του υπουργείου και δεν προχωρούν στην διαδικασία επισήμου υποβολής υποψηφιότητος προς την UNESCO; Στον νου μου έρχεται το Nomination Dossier της Μονής της Παναγίας Χοζοβιωτίσσης, μαζί με την Χώρα Αμοργού, ο φάκελλος της οποίας προετοιμάσθη από έναν Ιταλό φιλέλληνα, τον Τζοβάνι Περότι, ήδη από το 2014. Η διαδικασία, βεβαίως, δεν είναι εύκολη, διότι απαιτείται αξιολόγηση της παγκοσμίου αξίας κάθε τόπου από το ICOMOS, το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών, πριν εγκριθεί στην ψηφοφορία της ετησίας συνεδριάσεως της Επιτροπής Παγκοσμίου Κληρονομίας, εις την οποίαν συμμετέχουν 21 κράτη-μέλη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάς. Την προηγουμένη Κυριακή, στην 47 Σύνοδο, η ανωτέρω Επιτροπή ενέγραψε τα Μινωικά Ανακτορικά Κέντρα στον κατάλογο, με τις πανηγυρικές δηλώσεις των θεσμικών φορέων, ακόμη και του προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Νίκου Ανδρουλάκη, να έπονται, λόγω εντοπιότητος.