του Χρήστου Ζαμπούνη

Εάν αναζητήσει κανείς στο λεξικό, εφ’ όσον δεν είναι γαλλόφωνος, την μετάφραση της λέξεως του τίτλου, θα εύρει στον ενικό την λέξη ανεμοδείκτης.

Μεταφορικώς οι Γάλλοι χρησιμοποιούν τον όρο για να προσδιορίσουν όσους αλλάζουν γνώμη, όπως αλλάζει κατεύθυνση, αναλόγως της φοράς του ανέμου, το εν λόγω μετεωρολογικό όργανο. Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας ήτο άκρως δημοφιλής τον περασμένο αιώνα, η έκφρασις Ο.Φ.Α., ο εστί μεθερμηνευόμενον, «Όπου Φυσάει ο Άνεμος», με την ίδια ακριβώς σημασία.

Παρηκολούθησα, όπως φαντάζομαι οι περισσότεροι εξ’ ημών, την αβέβαιη αναμέτρηση των αμερικανικών εκλογών καθ’ όλην την διάρκεια της νυκτός, κυρίως από την ελληνική τηλοψία, αν και έριχνα πότε πότε «κλεφτέ» ματιές και σε ξένους διαύλους. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν η ευκολία ορισμένων εγχώριων σχολιαστών, καθώς και πολιτικών, να προσαρμόζουν τις απόψεις τους αναλόγως του αποτελέσματος, λησμονώντας τι ακριβώς είχαν διακηρύξει όχι προ ετών, ούτε προ μηνών, αλλά προ ημερών, ίσως και ωρών!

Στην ελληνική γλώσσα το φαινόμενο ονομάζεται χαμαιλεοντισμός. Αντιγράφω από το χρηστικό λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσης, της Ακαδημίας Αθηνών: «Η τάση ενός ατόμου να μεταβάλλει τις θέσεις, τη στάση, τη συμπεριφορά του, ανάλογα με το προσωπικό συμφέρον ή τις επικρατούσες συνθήκες».

Συμπέρασμα: Ο καιροσκοπισμός όπως και η ηλιθίοτης, είναι αήττητοι.