«Η θέα ενός λευκού καρχαρία θα προκαλούσε τρόμο στο μέσο άνθρωπο. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για όσους αγαπούν τη θάλασσα και θέλουν να αισθάνονται την αδρεναλίνη τους να ανεβαίνει. Η κατάδυση στα νερά που κολυμπούν καρχαρίες μπορεί να προκαλέσει τεράστιο ενθουσιασμό σε έναν επαγγελματία δύτη, ο οποίος εκπαιδεύεται χρόνια για να καταφέρει να έρθει σε κοντινή απόσταση με ένα τόσο επικίνδυνο πλάσμα όπου μια λανθασμένη του κίνηση μπορεί να προκαλέσει έναν σοβαρό τραυματισμό ή ακόμη και το θάνατο. Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως οι δύτες χτίζουν σταδιακά την αυτοπεποίθησή τους ερχόμενοι σε επαφή αρχικά με τα λιγότερα επικίνδυνα είδη. Με τον τρόπο αυτό λειτούργησε και ο φωτογράφος Michael Muller που για χάρη του φωτογραφικού του project με τίτλο Sharks, ήρθε σε απόσταση αναπνοής με ορισμένα από τα πιο θανατηφόρα και σπάνια είδη καρχαρία που υπάρχουν στη θάλασσα».

Ο Muller προσπάθησε να αποτυπώσει τους καρχαρίες με μια άνευ προηγουμένου εγγύτητα και ακρίβεια, όπως ακριβώς και στα πορτρέτα των προσώπων του Χόλυγουντ. Αυτή η συλλογή που περιέχει και τη γνωστή φωτογραφία με το λευκό καρχαρία, αποτυπώνει την αδρεναλίνη και το δέος που ένιωσε τόσο ο φωτογράφος όσο και ολόκληρη η ομάδα που τον ακολούθησε στην αποστολή, από τη Νότια Αφρική μέχρι τις Μπαχάμες βιώνοντας αρκετές προκλήσεις και αποτυχίες καθ’ όλη τη διάρκεια.

Ο Michael Muller αποδίδει ένα μέρος αυτής του της δουλειάς στη γυναίκα του και στην αγάπη της για τους καρχαρίες. Όπως διηγείται ο ίδιος, έπειτα από αρκετά χρόνια καταδύσεων και ένα ταξίδι του στην Γουαδελούπη, αποφάσισε πως η επόμενη φωτογραφική του πρόκληση θα ήταν οι καρχαρίες και το να μεταφέρει το στούντιο στο φυσικό τους περιβάλλον.

Μέσα από τη δουλειά αυτή και εστιάζοντας στα ειδικά φώτα μέσα από τα οποία ξεπροβάλλουν οι καρχαρίες στις φωτογραφίες του, σκοπός του Muller είναι να επαγρυπνήσει τον θεατή απέναντι στην δολοφονία τους κατά χιλιάδες κάθε χρόνο. Συγκεκριμένα, η πιο γνωστή εικόνα αυτής της συλλογής, με το λευκό καρχαρία να πετάγεται έξω από το νερό υπήρχε στο μυαλό του γνωστού φωτογράφου για πολλά χρόνια. «Μου πήρε δύο χρόνια, δύο ταξίδια, δέκα μέρες στη θάλασσα και 100.000 δολάρια για τον εξοπλισμό, το πλήρωμα και τη βάρκα για να τραβήξω αυτή τη φωτογραφία που κανείς δεν είχε ξαναδεί. Ήταν μια από τις δέκα καλύτερες στιγμές της καριέρας μου. Αισθάνθηκα μια πληρότητα που δεν έχω ξανανιώσει».