Του Απόστολου Κοτσάμπαση

Διαβάζω μια σύντομη ιστορία στο αριστερό παράθυρο της οθόνης του υπολογιστή. Ένα ζευγάρι χωρίζει εν πτήσει προς Νέα Υόρκη. Έγραψα την περίληψη της πλοκής και ζήτησα από τη μηχανή τεχνητής νοημοσύνης ένα κείμενο το οποίο να ακολουθεί το ύφος γραφής του Bret Easton Ellis. Το έκανε. Παράλληλα, στο δεξιό παράθυρο γράφεται μια κριτική 500 λέξεων για την ταινία «Διχασμένο κορμί» του Brian de Palma, την οποία επίσης παρήγγειλα από τη μηχανή Α.Ι. Εντυπωσιασμένος από το αποτέλεσμα, κοιτάζω απέναντι στον τοίχο, τον πίνακα «αντιγραφή» του Jean-Michel Basquiat. Μοναδικό αντίτυπο, φυσικά και αυτός με υπογραφή Α.Ι.. Αργότερα έρχεται η ώρα των social. Ανεβάζω στo instagram, story από πάρτι, στο οποίο «συμμετέχω» μαζί με λαμπερούς συνδαιτυμόνες με ανάλαφρη διάθεση. Μπράβο στο DALL-E2! Είμαι εν δυνάμει συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου, κοσμικός και συλλέκτης έργων τέχνης. Καθόλου άσχημα!

Κάποια στιγμή αργότερα, εγκαταλείπω το avatar μου και βγαίνω έξω. Συναντιόμαστε. Κατεύθυνση προς παραλία. Ευπρόσδεκτο το θαλασσινό αεράκι και η ζεστασιά των ακτίνων του ήλιου. Περπατάμε ανυπόδητοι στην αμμουδιά, δίπλα στο κύμα. Αγγίζω το χέρι σου. Θερμή αίσθηση. Ψιθυρίζω στίχους από το «Summer Wind» που τραγούδησε κάποτε ο Sinatra: «Those days and nights, they went flyin’ by, the world was new…». Χαμογελάς. Το καλοκαίρι είναι μπροστά. Στον πραγματικό κόσμο.