της Κέλλυς Σταυροπούλου

Ένα ψαροχώρι στα δυτικά παράλια της Ιταλίας με λιγότερους από χίλιους μόνιμους κατοίκους. Αυτό είναι το Portofino απεκδυόμενο την κοσμική του φύση και ξεχνώντας ότι στο λιμάνι του βρίσκονται αραγμένα τα yachts των jet setters. Αν και πάνε πολλές δεκαετίες από τότε που το «ψαροχώρι» έγινε αγαπημένος προορισμός επίλεκτων θαμώνων. Oι Ιταλοί που διατηρούσαν εξοχικές βίλλες στις πράσινες πλαγιές του με θέα στη μαρίνα, έτσι ώστε να μπορούν να βλέπουν τα σκάφη τους, είχαν τη συνήθεια να στέλνουν κάθε πρωί το ελικόπτερο τους στη γειτονική Genova, για να τους φέρνει εφημερίδες, αυστηρά την ώρα του πρωινού. Ο ενοχλητικός ήχος ανάγκασε τους λίγους μόνιμους κατοίκους να επιβάλλουν την απαγόρευση των ελικοπτέρων πάνω από τη μαρίνα. Από τότε τέτοιου είδους ανάγκες καλύπτονται διά θαλάσσης μέσω μικρών σκαφών.

Ο Sir Winston Churchill, o πρίγκιπας Rainier και η Grace Kelly ήταν συνήθεις ύποπτοι εδώ. Αλλά και στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 όλοι οι εστέτ famous people πέρασαν λίγο χρόνο στο Portofino. Η Rita Hayworth, η Liz Taylor, ο Richard Burton, η Ava Gardner, ο Marcello Mastroianni, ο Robert De Niro, η Liza Minnelli, ο Alain Delon και αργότερα ο George Clooney, η Madonna, ο Peter Gabriel, ο Denzel Washington, ο Ringo Starr, η Barbra Streisand, ο Rod Stewart. Εδώ τραβήχτηκε μια από τις πιο εμβληματικές paparazzi φωτογραφίες της πριγκίπισσας Diana, τον Αύγουστο του 1997, μια εβδομάδα πριν τον θάνατο της. Μια μοναχική φιγούρα με τιρκουάζ ολόσωμο μαγιό, καθισμένη στον βατήρα της θαλαμηγού του Dodi Al Fayed, να αγναντεύει τη θάλασσα. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες ευρώ κέρδισε ο φωτογράφος γι αυτή την εικόνα, πάντως έμελε να συνδέσει για πάντα την θλιμμένη πριγκίπισσα με το ιταλικό θέρετρο.

Τίποτα δεν μπορεί βέβαια να επισκιάσει τη σύνδεση του Portofino με την έννοια της Dolce Vita. Σ΄αυτό βοηθάει και το Splendido. Η παλιά βίλλα με την πιο μαγική θέα στη μαρίνα, μετατράπηκε σε ξενοδοχείο ήδη από τις αρχές του 1900. Ένας μόνο δρόμος οδηγεί στην είσοδο του Belmond Hotel Splendido και αυτός περιβάλλεται από καταπράσινα πεύκα, κυπαρίσσια και διάφορα φυτά που έχουν έρθει από το Μεξικό, τη Νότιο Αφρική, την Κίνα, την Ιαπωνία και δεν ξέρω κι εγώ ποιο άλλο μέρος. Ένας εξωτικός ανηφορικός δρόμος που ξεκάθαρα σε προϊδεάζει ότι πρόκειται να εισέλθεις σ’ ένα ονειρικό μέρος που δύσκολα θα σβηστεί από τη μνήμη σου. Τον δρόμο έχουν διασχίσει εκατοντάδες κλασικά διθέσια cabrio από τα οποία έχουν ανεμίσει εκατοντάδες ρετρό μαντήλια δεμένα στο κεφάλι των συνοδηγών τους. Από το ροζ-κίτρινο εμβληματικό κτήριο που στεγάζει το ξενοδοχείο «κρέμονται» τα γεμάτα λουλούδια μπαλκόνια του με την πιο πανοραμική θέα που μπορεί να έχει κανείς στη θάλασσα του Portofino. Εκεί βρίσκεται και η θερμαινόμενη εξωτερική πισίνα του, ακριβώς ένα επίπεδο κάτω από το εστιατόριο. Στην reception του ξενοδοχείου βλέπεις κορνιζαρισμένα πορτρέτα ανθρώπων που κάποια στιγμή του χρόνου έμειναν εδώ: ο Clark Gable, ο Δούκας και η Δούκισσα του Γουίντσορ, η Greta Garbo, ο Ernest Hemingway, η Ingrid Bergman και ο Αριστοτέλης Ωνάσης είναι κάποιοι από αυτούς.

Κατά τα άλλα, ο πιο μαγικός «περίπατος» στο Pοrtofino είναι αυτός από το λιμάνι ως τον φάρο –διαρκεί μία ώρα και κάνοντας τον συναντάς μαζεμένη την ομορφιά του μέρους. Το μονοπάτι ταυτόχρονα οδηγεί στο οίκημα Castello Brown, εκεί όπου η Elizabeth von Arnim έγραψε το μυθιστόρημα The Enchanted April κάπου στα 20’s. Μάλιστα οι ζωντανές περιγραφές της αποτυπώνουν αυτό το κάτι που έχει το Portofino, το οποίο εμείς οι υπόλοιποι δύσκολα μπορούμε να περιγράψουμε με λέξεις, με τον τρόπο που μπόρεσε εκείνη. Είναι ένα βιβλίο ιδανικό για να διαβάσει κανείς όσο παραθερίζει εδώ.

Πλάι σε μια προβλήτα της μαρίνας υπάρχει μια μεγάλη επιγραφή που αναγράφει: «Ο συγγραφέας Guy de Maupassant, το 1889, διέμεινε στο Portofino για κάποιες μέρες, μέσα στο σκάφος του, Bel Ami». Είναι το σημείο όπου είθισται οι παραθεριστές να κάνουν πικ-νικ. Όσοι από αυτούς μπορούν να αντισταθούν στις τρατορίες και τα εστιατόρια που σερβίρουν την τοπική σπεσιαλιτέ: το πιο νόστιμο pesto alla Genovese, με φρεσκοκομμένο βασιλικό, τραγανό κουκουνάρι και εκλεκτή παρμεζάνα. Εδώ συνηθίζονται και τα θαλασσινά και τα ψάρια, αν και οι ντόπιοι που είναι τελειομανείς ισχυρίζονται ότι συνήθως δεν είναι τόσο φρέσκα. Πάντως το λευκό παγωμένο κρασί από τη γειτονική Liguria, είναι σίγουρα απολαυστικό.

Ένα από τα πιο αυθεντικά και αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου, κεφάλαια του Portofino, είναι πράγματι οι ντόπιοι άνθρωποι. Χωρίς καμία έγνοια για την εισροή του κόσμου, συνεχίζουν να ζουν τις ζωές τους και να υποδέχονται εγκάρδια κάθε επισκέπτη. Κάποιος ασπρομάλλης, ηλιοκαμένος ντόπιος είπε κάποτε σ’ έναν δημοσιογράφο των New York Times που είχε αποστολή στο Portofino «Οι πλούσιοι που μένουν στις βίλες και είναι μέλη του Yacht Club , περιμένουν να φύγουν οι τουρίστες για να βγουν. Έτσι νομίζουν ότι κι εκείνοι γίνονται μέρος του αληθινού Portofino».

Courtesy of unsplash