του Χρήστου Ζαμπούνη

Ύστερα από έξι χρόνια στην Δαμασκό, ένας μυστικός πράκτωρ της D.G.S.E. (Direction Generale des Services Exterieurs), το γαλλικό αντίστοιχο της C.I.A., ή, εάν θέλετε, της Ε.Υ.Π., επιστρέφει στο Παρίσι. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, εκκινεί η πιο καθηλωτική, ίσως, κατασκοπευτική σειρά των τελευταίων ετών. Είχα δει τυχαίως ένα επεισόδιο, όταν ήμουν στην Γαλλία, στον συνδρομητικό δίαυλο Canal+, το 2015 όταν πρωτοπροεβλήθη, και, όλως τυχαίως πάλι, το ανακάλυψα στην συχνότητα του Amazon Prime. Ο δημιουργός του, Eric Rochant, απευθύνθη σε νυν και πρώην στελέχη των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών και έστησε έναν μικρόκοσμο a la Gerard de Villiers, τον θρύλο των κατασκοπευτικών μυθιστορημάτων. Κρατώ ζωντανή ακόμη την εικόνα του προαναφερθέντος συγγραφέως, όταν του ζήτησα να φωτογραφηθεί με όπλο, όπως ο ήρωάς του, και μετέβημεν στο υπουργείο Εσωτερικών, όπου τον υπεδέχθησαν μετά βαΐων και κλάδων. Είχε μόλις εκδώσει ένα βιβλίο, η θεματική του οποίου εκτυλίσσετο στην Αθήνα και αφορούσε την «17 Νοέμβρη», με στοιχεία που είχε μάλλον αποκομίσει από την D.G.S.E., αφού βεβαίως είχε πραγματοποιήσει επιτόπια επίσκεψη. Την αληθοφάνεια των γραπτών του ξαναβρίσκω στο «The Bureau,», όπως τιτλοφορείται στην διεθνή του διανομή. Ο πράκτωρ Malotru (Matthew Kassovitz) δεν έχει καμία σχέση με τον Jason Burne και τους υπολοίπους Αμερικανούς συναδέλφους του. Δεν είναι υπερήρωας, αλλά ένας κανονικός υπάλληλος της Γαλλικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, με τον οποίον εύκολα δύναται κανείς να ταυτισθεί. Η πλοκή είναι πειστική, ιδίως τώρα που την βλέπουμε από απόσταση και οι διάλογοι έχουν το απαραίτητο εκείνο βάθος που λείπει από τις χολλυγουντιανές παραγωγές. Χωρίς να χρειάζεται να υπεισέλθω σε περαιτέρω λεπτομέρειες, σεβόμενος τους δυνητικούς θεατάς, ας μου επιτραπεί να τους ζητήσω, όταν ολοκληρώσουν την σειρά, μία σύγκριση με το «Homeland».