Aston Martin DB12 — ο δικός μου τύπος αυτοκινήτου!

Μακάρι να μπορούσα να σας περιγράψω τον ήχο του συγκεκριμένου αυτοκινήτου. Μήπως υπάρχει ήχος που να μπορεί να περιγραφεί ως «κρεμώδες χαλίκι»;

του Jeremy Clarkson

Μετά την αυστηρή, αλλά δίκαιη κριτική μου σε αυτή τη στήλη προς τη DBX, μπήκα στη μαύρη λίστα της Aston Martin και μου απαγόρευσαν να οδηγώ τα εκθεσιακά τους αυτοκίνητα. Όμως, στην πραγματικότητα ποτέ δεν μου έδειξαν την κόκκινη κάρτα ούτε με ενημέρωσαν γραπτώς σχετικά με αυτή. Έτσι, δεν το γνώριζα. Βέβαια από ό,τι φαίνεται δεν ήταν κόκκινη κάρτα. Απλώς μου είχαν δώσει πέναλτι και τώρα έχω επανέλθει στο γήπεδο, αν και δεν γνώριζα προηγουμένως ότι είχα βγει εκτός παιχνιδιού. Για αυτό το λόγο, μπορώ να γράψω μια αξιολόγηση για πρώτη φορά για την Aston Martin DB12.

Κατ’ αρχάς, όμως, χρειάζομαι ένα νέο γραφείο. Δεν θα φανταζόσασταν ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα καθώς ένα γραφείο διαθέτει τέσσερα πόδια και μια επίπεδη επιφάνεια από πάνω. Έτσι, μπορείς να βρεις εξοπλισμό γραφείου στο ίντερνετ, να παραγγείλεις κάτι που δεν θα χρειαστεί να συναρμολογήσεις μόνος σου και τέλος.

Κι όμως, δεν είναι έτσι. Ο λόγος είναι ότι ζούμε σε μια εποχή όπου το μόνο που μετράει είναι το στυλ. Γι’ αυτό το λόγο, το γραφείο που αγόρασα είναι εμπνευσμένο από το ελικόπτερο Black Hawk και είναι κατασκευασμένο από αλουμίνιο προδιαγραφών Spitfire.

Το ξέρω ότι θα σκίσω τα ρούχα μου στις βίδες του κι ότι μια ηλιόλουστη μέρα η αντανάκλαση από την ασημένια επιφάνειά του θα κάνει τα μάτια μου να λιώσουν. Οπότε δεν υπάρχει καμία λειτουργικότητα και σίγουρα δεν είναι φθηνό. Όμως, είναι ωραίο και το θέμα τελειώνει εκεί.

Το ίδιο ισχύει για τον αποχυμωτή μου, την καφετιέρα, το πλυντήριο για τις μπότες του κήπου, αλλά ακόμη και για τη θήκη από το βουρτσάκι της τουαλέτας μου. Ποτέ δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η τιμή ή οι κριτικές. Παρά μόνο το στυλ.

Κι έτσι, επιστρέφω στη DB12 γιατί είναι πραγματικά πολύ όμορφη. Φυσικά, δεν διαφέρει πολύ από τη DB11. Το πίσω μέρος με την αόρατη αεροτομή είναι σχεδόν ίδιο. Και δεν είναι κακό αυτό.

Περίπου πριν 25 χρόνια ήμουν με δύο γίγαντες στον τομέα του σχεδιασμού αυτοκινήτων, τον Ian Callum και τον Peter Horbury. Ο Ian είχε σχεδιάσει εκατομμύρια οχήματα, από το Ford Escort Cosworth μέχρι την Aston Martin Vanquish και ο Peter, που πλέον δεν είναι μαζί μας, ήταν πίσω από τη μάρκα Volvo. Εν πάση περιπτώσει, τους έδωσα ένα στυλό κι ένα χαρτί και τους ζήτησα να σχεδιάσουν το τέλειο sports coupé σε δέκα λεπτά. Και οι δύο σχεδίασαν κάτι παρόμοιο με αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία σήμερα το πρωί. Έτσι, θα έπρεπε να είναι εμφανισιακά ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Μακρύ καπό. Κυρτό πίσω τμήμα που μοιάζει με αιλουροειδές. Λάστιχα που γεμίζουν τους θόλους των τροχών.

Μπορείτε να ανιχνεύσετε αυτή τη γλώσσα σχεδιασμού πίσω στη δεκαετία του ’60, φυσικά. Η Jaguar E-type και η Ferrari GTO είναι τα πρώτα παραδείγματα που μου έρχονται στο μυαλό.

Όμως, η Aston Martin έχει πάει ένα βήμα πιο πέρα στο θέμα της αισθητικής εμφάνισης, εφαρμόζοντάς τη σε κάθε λεπτομέρεια. Τα πόμολα στις πόρτες είναι στυλάτα, τα πίσω φώτα έχουν στυλ, οι αεραγωγοί στα μπροστινά φτερά επίσης ξεχωρίζουν με το ιδιαίτερο στυλ τους.

Παλιά δεν γινόταν αυτό. Ο υπέροχος Giorgetto Giugiaro σχεδίασε τη Lotus Esprit αλλά μετά, της τοποθέτησαν πόμολα πόρτας από μια Morris Marina και στη συνέχεια, καθρέφτες από μια Citroën. Τότε δεν είχαν σημασία οι λεπτομέρειες. Όμως, τώρα έχουν και για αυτό το λόγο οι καθρέφτες στις πόρτες της Aston διπλώνουν σαν να κάνουν χορευτική κίνηση μπαλέτου.

Παρ’ όλα αυτά, ο εσωτερικός χώρος της DB11 δεν ήταν τόσο καλός. Νομίζω ότι ήταν λίγο γκριζωπός, για να πω την αλήθεια. Και είχε ένα τετράγωνο τιμόνι που είναι προφανώς ανόητο. Αλλά στη DB12 όλα αυτά έχουν αλλάξει, καθώς οι σχεδιαστές έκαναν τα μαγικά τους σε κάθε λεπτομέρεια. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην είναι εξαιρετικό.

Οπότε αν είστε σαν εμένα και σας ενδιαφέρει πάνω από όλα η εμφάνιση, αυτό το αμάξι είναι για εσάς. Όμως, αν δεν είστε σαν εμένα, υπάρχουν ένα ή δύο πράγματα που θα πρέπει να ξέρετε.

Πάντα οι μικροί κατασκευαστές πάλευαν με τις σωστές εργονομικές προδιαγραφές. Μια μεγάλη επιχείρηση όπως η Mercedes δοκιμάζει τα πρωτότυπα διαρκώς και διαθέτει το προσωπικό, τα χρήματα και τον χρόνο για να διορθώσει τυχόν θέματα που ανακύπτουν πριν το αμάξι κυκλοφορήσει στην αγορά. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που το Ineos Grenadier έχει τόσα πολλά σχεδιαστικά ψεγάδια. Επειδή το Ineos δεν προέρχεται από μεγάλο κατασκευαστή αυτοκινήτων.

Ούτε και η Aston Martin. Σε αντίθεση με τη Maserati, που έχει την Stellantis για να τη στηρίζει, ή την Bentley, που έχει την Volkswagen, η Aston ανήκει σε έναν άντρα που δημιούργησε την περιουσία του, πουλώντας παντελόνια. Οπότε όταν οι οδηγοί δοκιμών ανακάλυψαν, και σίγουρα θα πρέπει να το ανακάλυψαν, πως όταν χρησιμοποιείς την οθόνη αφής, είναι πολύ εύκολο κατά λάθος να ενεργοποιήσεις το θερμαινόμενο κάθισμα, δεν υπήρχε χρόνος αλλά ούτε και χρήματα για να διορθωθεί αυτό.

Υπάρχουν κι άλλα θέματα όπως το γεγονός ότι είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει η ενεργοποίηση φωνητικών εντολών. Προχωράς στο δρόμο, μιλώντας στον συνεπιβάτη σου, και ξαφνικά το αμάξι θα σε ρωτήσει πώς μπορεί να σε βοηθήσει. Επίσης, η διασύνδεση του κινητού στο Bluetooth δεν είναι γρήγορη δουλειά.

Όμως, όλα αυτά είναι μικροθεματάκια. Οι βίδες στο γραφείο μου. Το χαλασμένο κουμπί ταχυτήτων στον αποχυμωτή μου. Το στυλ πάντα συνοδεύεται από μικροενοχλήσεις.

Κανένα άλλο θέμα; Δεν θα το έλεγα. Φυσικά, πολλά εξαρτήματα, όπως η μηχανή V8 – τη V12 την έχουν σταματήσει– προέρχονται από Mercedes-AMG, αλλά και τι έγινε;

Ο εξοπλισμός hi-fi Bang & Olufsen ήταν στην ουσία Philips με ωραία εμφάνιση και αυτό δεν πείραξε κανέναν. Δεν είναι ότι η Aston δεν έχει κάνει τροποποιήσεις σε αυτό που έλαβε. Η V8 έχει καλύτερους εκκεντροφόρους άξονες και πιο μεγάλα τούρμπο κι έτσι, παράγει 671 ίππους, που είναι πολλοί. Και χάρη σε έναν πιο κοντό κινητήριο άξονα επιταχύνει από το μηδέν σαν αστραπή.

Τώρα αν το πλήρωμα της Aston δεν είχε πειράξει το σασί, αυτό μπορεί να ήταν πρόβλημα, αλλά εργάστηκαν αρκετά και με τους θόλους των τροχών κι αυτό είναι εμφανές. Πρόκειται για ένα αμάξι που διακατέχει μια πολύ καλή θέση ανάμεσα στην εξαιρετική Ferrari Roma και στη στενόχωρη Bentley Continental. Απόλαυσα την οδήγηση.

Λάτρεψα ιδιαίτερα τον ήχο και μακάρι να μπορούσα να σας τον περιγράψω. Αλλά είναι δύσκολο γιατί έχει έναν τραχύ και ταυτόχρονα μαλακό ήχο, κι αυτό δεν βγάζει νόημα. Υπάρχει η λέξη «κρεμώδες χαλίκι»; Γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος να το περιγράψω. Νομίζω ότι αν ήταν τραγουδιστής, θα ήταν ο Joe Cocker.

Και τώρα ανησυχώ γιατί ορισμένοι ίσως νομίζετε ότι δίνω σε αυτό το αμάξι τέσσερα αστέρια για να διασφαλίσω ότι δεν θα μου δώσουν πάλι κόκκινη κάρτα. Αλλά δεν ισχύει αυτό. Και θα το επιβεβαιώσω με την παρατήρηση ότι είναι απίστευτα ακριβό.

Λένε ότι η αρχική τιμή είναι 185.000 λίρες, αλλά αν προσθέσεις μερικές επιλογές, το ποσό μπορεί άνετα να γίνει 250.000 λίρες. Κι αν το θέλετε κάμπριο, τότε ακόμη περισσότερο.

Αλλά από την άλλη, εγώ μόλις ξόδεψα 3.000 για ένα γραφείο που θα με τυφλώνει και θα σκίσει όλα τα ρούχα μου. Οπότε ειλικρινά τη DB12; Είναι ο δικός μου τύπος αυτοκινήτου.