του Χρήστου Ζαμπούνη

Ο Ματιέ ήλθε στην Σίφνο μαζί με την επί δεκαετία μνηστή του, για να επιλέξουν το μέρος όπου θα παντρευθούν. Είμαστε καθήμενοι δίπλα-δίπλα στον ξύλινο πάγκο του εστιατορίου «Ω3» στον Πλατύ Γυαλό. Προσοχή! Η κυκλαδική νήσος είναι η δευτέρα επιλογή τους. Προηγείται η Τοσκάνη. «Περάσαμε μία φανταστική εβδομάδα στην Ιταλία, πριν έλθουμε εδώ. Όλα ήταν υπέροχα. Το τοπίο, η αρχιτεκτονική, το φαγητό», διηγείται η Ναταλί. «Σύμφωνοι», της αποκρίνομαι βιαστικά», «αλλά εκεί δεν έχει αυτήν την θάλασσα, ούτε αυτά τα ψάρια». Οι γαλλόφωνοι συνομιλητές μας, από το Quebec του Καναδά, μοιάζει για λίγο να διστάζουν. Χθες το βράδυ, δείπνησαν σε έναν άλλον κορυφαίο γαστρονομικό προορισμό της Σίφνου, στο «Alyelo». Απόλαυσαν τη πολυτέλεια του τραπεζιού πάνω στην άμμο, με απρόσκοπτη θέα σε έναν από τους ωραιότερους κολπίσκους του Αιγαίου, τον Φάρο. Οποία σύμπτωσις. Μοιρασθήκαμε μαζί τους τον λόγο της δικής μας επισκέψεως στην ίδια τοποθεσία, ήτοι τον γάμο μίας εθελόντριας της Ομάδος Αιγαίου στην Χρυσοπηγή. Τους συστήσαμε, μάλιστα, να την επισκεφθούν, για να ανακαλύψουν μία άκρως ρομαντική τοποθεσία για γαμήλιες τελετές. «Μα, είμαστε καθολικοί», αντέδρασαν με μία φωνή. «Δεν είναι πολύ αργά για να γίνετε ορθόδοξοι», σχολίασα, προκαλώντας τον γέλωτα και των υπολοίπων συνδαιτυμόνων που καταλάβαιναν την γαλλική γλώσσα.

Υ.Γ. Εκείνο το Σαββατοκύριακο, η Σίφνος εόρταζε τα «Τσελεμέντια», ένα φεστιβάλ Κυκλαδικής Γαστρονομίας, που έλαβε το όνομά του από τον Νικόλαο Τσελεμεντέ, τον σπουδαιότερο Έλληνα αρχιμάγειρα του 20ού αιώνος. Το καλό φαγητό είναι λόγος υπάρξεως.