της Μαριανίνας Πάτσα

Ψηλή, εύθραυστη φιγούρα. Μεγάλη γαμψή μύτη – η οποία έχει σπάσει τρεις φορές κάνοντας stunts. Θλιμμένα μάτια. Σε καμία περίπτωση η μορφή του εκ πρώτης όψεως δεν φωνάζει «Χόλιγουντ». Μέχρι ο φακός να τον απαθανατίσει στον ρόλο του. Εκεί, όλα τα κυρίαρχα πρότυπα σβήνονται μονομιάς.

Ο Adrien Brody υπήρξε ένα αγόρι με πολύ ζωηρή φαντασία, που αγαπούσε τους ρόλους. Ως παιδί ψυχαγωγούσε τους συμμαθητές του στα πάρτι υποδυόμενος τον μάγο. Οι γονείς του τον έγραψαν σε μαθήματα υποκριτικής στο καλλιτεχνικό γυμνάσιο La Guardia της Νέας Υόρκης, για να τον απομακρύνουν από τις κακές παρέες. Η ηθοποιία τον κέρδισε. Στα 13 του είχε τον πρώτο του ρόλο σε μια off-Broadway παράσταση.

Ήταν το 1996 στην ταινία «Bullet», δίπλα στους Tupac Shakur και Mickey Rourke, όταν ο Brody άρχισε να αιωρείται στο χείλος του καλλιτεχνικού στερεώματος.

Το 1998, το «Thin Red Line» τον ανέβασε λίγο πιο ψηλά και τελικά το 2002 άγγιξε την κορυφή κερδίζοντας Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο πια- νίστας» του Ρομάν Πολάνσκι, χτυπώντας ουσιαστικά από το πουθενά βετεράνους όπως οι Jack Nicholson και Michael Caine, αφού μέχρι τότε δεν είχε υπάρξει καν υποψήφιος για κάποιο σημαντικό βραβείο.

Ο Brody υποδύθηκε έναν Πολωνοεβραίο που κρυβόταν από τους Ναζί στο γκέτο της Βαρσοβίας. Αν και ο ίδιος ήταν έκπληκτος και δεν ήξερε τι να πει στην απονομή, τελικά κατάφερε να κάνει την πιο ηχηρή δήλωση της βραδιάς: «Αυτή η ταινία με έκανε να συνειδητοποιήσω τη θλίψη και την αποκτήνωση των ανθρώπων σε περιόδους πολέμου. Είτε πιστεύετε στον Θεό είτε στον Αλλάχ, ας προσευχηθούμε όλοι μαζί για μια ειρηνική και γρήγορη επίλυση». Εκείνη τη στιγμή, η Αμερική γνώριζε πως κέρδισε ο σωστός άνθρωπος. «Ο πατέρας μου, μου είπε ότι χρειάζονται δεκαπέντε χρόνια για να κάνεις επιτυχία. Εμένα μου πήρε δεκαεπτά χρόνια και έξι μήνες», θα πει αργότερα ο Brody για το Όσκαρ του. «Είναι ενδιαφέρον να κερδίζεις Όσκαρ ως νεαρός. Αλλάζει η ζωή, αλλά μέσα μου είμαι ακόμη ο εαυτός μου», θα πει μετά από χρόνια βλέποντας την επιτυχία του από απόσταση. Ακολούθησαν ρόλοι ετερόκλητοι. Από το βραβευμένο με Όσκαρ «Midnight in Paris» του Γούντι Άλεν, όπου υποδύθηκε τον σουρεαλιστή ζωγράφο Σαλβαδόρ Νταλί, μέχρι το επίσης οσκαρικό «The Grand Budapest Hotel» στον ρόλο του σκοτεινού Dmitri. Στο blockbuster «King Kong» μεταμορφώθηκε σε ερωτευμένο συγγραφέα που ζει την περιπέτεια της ζωής του. Αυτή την περίοδο ετοιμάζεται να παίξει τον αυτοκράτορα στην ταινία «The Emperor» του Lee Tamahori, που βρίσκεται στα σκαριά, αλλά και να πρωταγωνιστήσει στο «Unchained» του Paul Solet. «Δεν έχω πάρει ποτέ κάποιον ρόλο μόνο για τα χρήματα», λέει. «Ένιωθα ότι θα ήταν λάθος –όχι κατ’ ανάγκη λάθος ως επιτυχία ή απόφαση καριέρας – απλώς λάθος».

Τι κάνει όταν δεν υποδύεται χαρακτήρες για τον κινηματογράφο; Κυρίως ζωγραφίζει. Μάλιστα έχει ήδη μερικές εκθέσεις στο ενεργητικό του, μεταξύ των οποίων και το ντεμπούτο του στο Art Basel Miami Beach το 2015. «Οι εικαστικές τέχνες αποτελούν μορφές έκφρασης για μένα εδώ και δεκαετίες. Σχεδιάζω από παιδί, αλλά ποτέ δεν είχα την αυτοπεποίθηση να το μοιραστώ. Επί του παρόντος, αντιλαμβάνομαι τη ζωγραφική ως μια πιο αυτόνομη επέκταση της δημιουργικότητάς μου. Είναι μια ελευθερία, μου αρέσει πάρα πολύ και είμαι βαθιά ευγνώμων γι’ αυτήν».