Παρατηρώντας για άλλη μια φορά το Nighthawks, τον διασημότερο πίνακα του Edward Hopper (1882-1967), διαπιστώνεις τη δύναμη αλλά και την έλξη που ασκεί δεκαετίες μετά, ο καλλιτέχνης τον ζωγράφισε το 1942. Ένα ζευγάρι και ένας μοναχικός τύπος κάθονται σε ένα diner της Νέας Υόρκης αργά τη νύχτα, μαζί τους ο barista. Η αίσθηση της μοναχικότητας των ατόμων αποδίδεται με μοναδικό τρόπο από τον Hopper. Ο ίδιος υπήρξε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρεαλισμού στην αμερικανική τέχνη του μεσοπολέμου. Είναι ένας από τους λίγους Αμερικάνους ζωγράφους που πήρε κι έδωσε τόσα πολλά στην αμερικανική κουλτούρα του 20ου αιώνα, με το ρεαλιστικό του ύφος και την αψεγάδιαστη τεχνική του στο φως. Αυτό που παρατηρεί κάποιος από τους πρώιμους πίνακές του ακόμη, είναι το καθορισμένο φως με τις έντονες αντιθέσεις του και το ξεκάθαρο κάδρο, δίνοντας ένα σχεδόν φωτογραφικό ύφος στα έργα του. Τα τοπία και το φως της ανατολικής ακτής και της Νέας Αγγλίας είναι ανάμεσα στη θεματολογία του έργου του. House by the Railroad, Chop Suey, Railroad Sunset, The Lighthouse at two Lights, New York Movie, Gas, Automat και βέβαια το Nighthawks είναι μερικά από τα εμβληματικά έργα του. Το τελευταίο είναι το γνωστότερο έργο του με διαφορά, από εκείνα που συνοψίζουν και καθορίζουν έναν καλλιτέχνη στη συνείδηση του κόσμου και πολύ συχνά αποτελούν το διαχρονικό σημείο επαφής καλλιτέχνη-κοινού.

Ο Hopper γεννήθηκε στο Nyack, της Νέας Υόρκης, και πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια σ’ αυτή τη μικρή επαρχιακή πόλη. Από το 1900 εγκαταστάθηκε οριστικά στη Νέα Υόρκη όπου αρχικά είχε πάει για σπουδές, ζώντας την καθημερινότητα της μητρόπολης των Η.Π.Α.

Στην εφηβεία του αποφάσισε να ασχοληθεί με την ζωγραφική ακολουθώντας το ένστικτο του. Οι γονείς του, που δεν συμφωνούσαν με αυτή την προοπτική, τον παρότρυναν να ασχοληθεί με την εικονογράφηση, που συγγενεύει με την ζωγραφική. Ενδιαφέρονταν περισσότερο για την επαγγελματική του αποκατάσταση. Στο πλαίσιο αυτό, ξεκίνησε σπουδές εικονογράφησης, αλλά στον πρώτο χρόνο τα παράτησε και επέστρεψε εκ νέου στη ζωγραφική.

Από το 1906 μέχρι το 1910 ο εκκολαπτόμενος ζωγράφος έκανε τρία ταξίδια στην Ευρώπη, τα οποία τον επηρέασαν πολύ. Οι εικόνες που προσέλαβε ήταν ανθρώπινες, πλημμυρισμένες από ζεστές διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτές διατηρήθηκαν ζωηρές στη μνήμη του, όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ, εντείνοντας τις διακριτές διαφορές που εντοπίζει σε μία Αμερική «τρομακτικά σκληρή και ωμή». Το γεγονός αυτό αποτελεί μία εξήγηση του γιατί ζωγράφισε τοπία στα οποία απουσιάζει η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.

Το 1910, επιστρέφει στις ΗΠΑ, τις οποίες δε θα εγκαταλείψει ξανά μέχρι το τέλος της ζωής του. Αν και σε αυτή τη δεκαετία, το όνομά του δεν είχε γίνει γνωστό και πάσχιζε να βγάλει τα προς το ζην, ξεκίνησε το μεγάλο του έργο με τις πρώτες σπουδαίες ελαιογραφίες. Σιγά-σιγά θα ερχόταν και η αναγνώριση, μετά και το γάμο του με την επίσης ζωγράφο, Josephine Nivision.