Ζει με μια φωτογραφική στα χέρια από 14 ετών. Η καριέρα του μετρά πολλά χιλιόμετρα σε κάθε μήκος και πλάτος της γης. Έχει φωτογραφίσει από τους μεγαλύτερους Έλληνες σταρ μέχρι την Claudia Schiffer. Τον τελευταίο καιρό, αγαπά να φωτογραφίζει χώρους, όχι όμως με συμβατικό τρόπο αλλά με τη διεισδυτικότητα ενός ματιού που καταφέρνει να δει το κτίριο σαν να είναι μια οντότητα με αυτόνομη ζωή. Σαν ένα ζωντανό πορτραίτο που αναπνέει.

«Απέκτησα την πρώτη μου κάμερα στα 14. Την αγόρασα μαζί με έναν φίλο μου και την είχαμε μισή-μισή. Οι πρώτες λήψεις ήταν ενδιαφέρουσες, διότι για να τραβήξεις φωτογραφίες με αυτή τη μηχανή, έπρεπε να κάνεις μια μηχανική κίνηση ώστε να προχωρήσει παρακάτω το φιλμ. Όμως πολλές φορές το ξεχνούσαμε κι έτσι ανακαλύψαμε τυχαία τη διπλοτυπία. Το λάθος του να τραβήξεις δυο φωτογραφίες με την ίδια διαφάνεια, μας μάγεψε. Και μετά τρέχαμε σε εκκλησίες και φωτογραφίζαμε πρώτα τα κεριά και μετά τα πρόσωπα, πάνω στο ίδιο κομμάτι φιλμ. Ένα τέτοιο εύρημα σου ξεκλειδώνει τη φαντασία. Το ήξερα από τότε πως αυτό το επάγγελμα ήθελα να κάνω στη ζωή μου».

«Σε κάθε φωτογραφία υπάρχουν παραπάνω από μία ιστορίες. Όποιος και να είναι ο φωτογράφος και ο φωτογραφιζόμενος. Όταν είσαι επαγγελματίας κι έχεις πίσω σου αρκετή εμπειρία, κάθε φορά που κάνεις μια φωτογράφιση, ξεκινάς πολύ συνειδητά και προγραμματισμένα. Όμως όταν κάνεις πορτραίτα, εισπράττεις διάφορα από τους ανθρώπους που στέκονται απέναντι από τον φακό. Είναι λίγο σαν αντανακλαστικό, δεν το κάνεις πολύ συνειδητά. Ένα από τα πιο μαγικά πράγματα της φωτογραφίας για μένα, είναι αυτό το «τυχαίο». Όταν γινόμαστε φίλοι, ακόμα κι “εραστές” τις λίγες στιγμές που γίνεται η φωτογράφιση, τότε προκύπτει μια μικρή μαγεία. Η πραγματική φωτογραφία βγαίνει από δύο ψυχές που εκείνη τη στιγμή, κάτι συμβαίνει μεταξύ τους».

«Έχω μάθει να είμαι πολύ γρήγορος, δεν χάνω χρόνο κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης. Όμως προετοιμάζομαι. Η φωτογράφιση για εμένα ξεκινάει μέρες πριν από τη συνάντηση. Πάντα φτιάχνω τη φωτογράφιση στο μυαλό μου, σε φαντασιακό επίπεδο. Ποια θα είναι η ιστορία που θέλω να πω; Και μετά αποκωδικοποιώ το τεχνικό μέρος».

«Πολλές φορές φωτογραφίζω ανθρώπους που έχουν ελάχιστο χρόνο. Την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων, έπρεπε να φωτογραφίσω διάφορες προσωπικότητες. Ένας από αυτούς από αυτούς, δεν έβγαινε στο τηλέφωνο με τίποτα. Τελικά μίλησα με τον γραμματέα του, ο οποίος μου είπε πως «ο κύριος τάδε θα σας διαθέσει μόνο 6 λεπτά». Η απάντησή μου ήταν «σας ευχαριστώ πολύ, χρειάζομαι μόνο τρία». Τελικά έκανα τη δουλειά σε ενάμιση λεπτό! Αυτή ήταν η γρηγορότερη φωτογράφιση που έχω κάνει στη ζωή μου. Βέβαια η προετοιμασία στο μυαλό μου είχε κρατήσει ώρες. Οι τρεις λήψεις που πήρα ήταν περίτεχνα σχεδιασμένες και στημένες από πριν».

«Έχω υπάρξει φωτογράφος μόδας και πορτραίτων. Αυτή την περίοδο εστιάζω στην interior φωτογραφία. Προσπαθώ όμως να σπάσω τις τυποποιημένες φόρμες που επικρατούν και μέσα από την εικόνα να γεμίσω όλες τις αισθήσεις».

«Μια δουλειά που έκανα πρόσφατα και την ξεχωρίζω, είναι το ξενοδοχείο Maison Champs Elysées στο Παρίσι. Είναι διακοσμημένο από τον Martin Margiela και συνδυάζει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το κλασικό με το avant-garde».

«Πριν λίγους μήνες, μαζί με τον Μάριο Δακτυλίδη, φωτογραφίσαμε τα ξενοδοχεία Myconian K στη Μύκονο τα οποία τα έχει χτίσει κυριολεκτικά μόνος του. Είναι πολύ νέος, όμως έχει καταφέρει να αποκτήσει φοβερή τεχνογνωσία και ταλέντα. Είναι σημαντικό για αυτό που λέγεται Hoteling να υπάρξει επιτέλους μια νέα τεχνοτροπία στα πράγματα. Κάναμε μαζί μια υπεράνθρωπη προσπάθεια και καταφέραμε να φωτογραφίσουμε τρία πολύ μεγάλα και δύσκολα ξενοδοχεία, χωρίς να κάνουμε την κλασική φωτογράφιση που βλέπουμε συνήθως στα websites. Συμφωνήσαμε να κάνουμε τα πορτραίτα των χώρων, σαν να είναι άνθρωποι. Να βρούμε τη γωνία, τη προσωπικότητα … Να σου βγάλει αίσθηση, μυρωδιά, συναίσθημα».